KĄCIK RODZICA

ZANIM KRZYŚ I JOLA WEJDĄ DO PRZEDSZKOLA

Rodzice na początek zadbajcie, by w miłej formie przekazać dziecku informację, że pójdzie do przedszkola. Może to być rozmowa, spacer pod budynek przedszkola, uroczysty podwieczorek, na którym oznajmicie mu, ze wkrótce zostanie przedszkolakiem.Dziecko powinno usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas
by zostało przedszkolakiem.
O czym musicie pamiętać?
Jako rodzice przyszłego przedszkolaka powinniście zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobywać i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie różniło się od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewnie. Będzie dumne z tego, że potrafi zrobić to samo , co inni. Waszym zadaniem w tym okresie jest „sensowne” wspomaganie dziecka a nie wyręczanie go.
Zatem:
- zadbajcie by ubranie i obuwie nie sprawiały dziecku kłopotu, np. kupcie mu buty na rzepy
i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a  podkoszulki i majteczki z wyraźnie określonym przodem np.aplikację, obrazkiem; w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby (wszystkie części ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być za ciasne, tak by dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie)
- uważajcie, by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami np. Czy chcesz sikać/jeść/pić,
A może nie chcesz jeść/bawić się? Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać
aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to.
- starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyć miejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem ( niech je posiłek bez dopingu bajki
z telewizora, książeczki, zabaw typu „jedna łyżka za mamusię, druga łyżka za babusię…)
- pozwólcie mu na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się samo zdejmować i zakładać majteczki, podcierać się, spuszczać wodę, myć ręce; rozmawiajcie z nim, tłumacząc dlaczego ta czynność jest ważna w życiu
- stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osoby niemieszkającej na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie mogli zostawać z dzieckiem w przedszkolu, więc stopniowo wydłużajcie czas, który spędza bez was; zawsze jednak informujcie dziecko kiedy wrócicie np. „kiedy zjesz obiadek u cioci” lub „kiedy skończą się bajki na dobranoc”-w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie spokojnie oczekiwać na was
w  przedszkolu
- zachęcajcie by w waszym imieniu poprosiło w kiosku o gazetę, zapytało obcą osobę o godzinę, poprosiło kolegę
z piaskownicy o pozwolenie pobawienia się jego zabawką- w ten sposób nauczy się wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu, a także posługiwania się mową. Jeżeli wasze dziecko używa wyrażeń dźwiękonaśladowczych np.”ee,sii” i w ten sposób sygnalizuje swoje potrzeby fizjologiczne lub inne, starajcie się to zmieniać, gdyż trochę czasu minie, zanim nauczycielka zrozumie, czego dziecko domaga się, a to może narazić je na dodatkowy stres, jeżeli np. nie zdąży do toalety
- zadbajcie by poznawało rówieśników- niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, chociaż będzie to zabawa „obok siebie”, niech samo podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np.. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi dowiedzieć się zanim wejdzie w grupę przedszkolną
- starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań, a także do tego, by przestrzegało zawartych z wami umów w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec was i innych np. by witało znajomych, mówiło dziękuję, nie odchodziło poza wyznaczone miejsce itp.
- rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu o tym co w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się nim opiekował
- chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy , tłumacząc, że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy , jego panie, tu będzie się bawić w ogrodzie itp.
- kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie, by dziecko dokonywało wyboru; jeżeli jakaś rzecz nie spełnia waszych oczekiwań, wyjaśnijcie dziecku dlaczego musicie poszukać innej
- unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu:”Nie mam innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola”, zwracajcie uwagę, by nie użalać się
nad faktem (np. „Trudno to jedyne wyjście, musi itp.) ale też nie hodujcie w sobie poczucia winy z tego powodu, że na wasze dziecko spada nowy obowiązek
Rodzice
Jeżeli odczuwacie, ze dziecko obawia się przedszkola np. często wypytuje o nie, prosi by mu o nim opowiadać, a kiedy podczas spaceru zbliżacie się do przedszkola, łapie was kurczowo za rękę i przykleja się do was, to zastosujcie się do maksymy Gorgiasza (…) słowo jest wielkim mocarzem który-choć najmniejszy i niepozorny - dokonuje rzeczy najbardziej boskich. Może bowiem uwolnić się od strachu, odjąć smutek, wywołać radość i spotęgować  litość.
Zatem:
- wymyślajcie bajkę o dzielnym przedszkolaku, który pójdzie do przedszkola i w tej bajce słowo spać zamieńcie na odpoczywać, słowa wreszcie idziemy do domu na teraz wrócimy
do domu, a odbierzemy cię na przyjdziemy po ciebie. Opowiedzcie że spotka tam wielu dobrych kolegów, że będzie się z nimi bawić, a panie – w zastępstwie mamusi- będą się nim opiekować jak dobre wróżki…

Z rodzicami przyszli Krzyś i Jola do wybranego przedszkola
Zatem rodzice:
- Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej, tzn innymi metodami, korzystając z innych pomocy, nauczycielki mogą pracować w innym tempie i innymi metodami, by osiągnąć to samo. Przedszkola różnią się dodatkowymi zajęciami, ale o tym należy dowiedzieć się wcześniej i dokonywać wyboru, zgodnie z zainteresowaniami dziecka lub jego i waszymi potrzebami.
- Zadbajcie by wejście  do przedszkola było miłe i spokojne- szczególnie w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje pozwólcie mu zabrać ulubioną przytulankę) a zawarte
z dzieckiem umowy np. ustalenie, o której je odbierzecie były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie, ze dziecko zbyt emocjonalnie  reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, mniej emocjonalnie związany z dzieckiem.
- Niech was nie przeraża natłok informacji (zwłaszcza na początku) skierowanych do was w przedszkolu, powoli je uporządkujecie. Uczciwie udzielajcie informacji na temat swojego dziecka (nawyki, braki, choroby, itp.)- służą one temu, by wspomagać dziecko i pozostaną do wyłącznej wiedzy nauczycielek.
- Starajcie się być mądrymi partnerami dla nauczycielek, nie odbierajcie informacji problemowych jako skarg na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania wszelkich trudności. Załatwienie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od rozmowy z nauczycielkami , ale nigdy w jego obecności.
- Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole-dom, bo dziecko nie może znaleźć się na „huśtawce” różnych opinii i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie i emocje. Pamiętajcie , że to samo obowiązuje nauczycielki.
- Liczcie się ze zniszczeniem zabawki zabranej przez dziecko z domu od przedszkola i nie wińcie za to ani jego ani nauczycielki, bo ona musi pilnować swoich podopiecznych a nie ich zabawek.
- Nie rezygnujcie z posyłania dziecka do przedszkola w przypadku kłopotów z adaptacją; powiedzenie będzie lepiej jak będzie starsze, może być mylne i spowodować zdecydowanie większe problemy niż nam się wydaje. Nigdy nie porównujcie pod względem czasu przystosowania się do przedszkola (ani żadnym innym) waszego dziecka z innymi dziećmi ( ani ze starszym rodzeństwem) i nie wyśmiewajcie się z jego obaw , choćby dla was były błahe.